هيئت زوّارالحسين عليه السلام

هشت ذكر از حضرت ثامن الحجج ،امام رضا(ع)

مداومت بر ذكرهاي الهي را مي توان يكي از زيباترين جلوه هاي ارتباط عاشقانه با خدا و اساسي ترين راه هاي سير و سلوك بر شمرد كه زبان و قلب انسان با آنها سرزنده و شاداب مي ماند

بلاغ- ياد و نام خدا همراه با ذكر او آثار و فايده هاي شگفت آور و بي نظيري دارد كه هريك از آنها مي تواند در سازندگي روحي و اخلاقي انسان تاثير به سزايي داشته باشد. آثار برخي از اين ذكر ها از نگاه امام رضا عليه السلام را مرور مي كنيم.

«يا حيُّ يا قيُّوم»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد:هر شخص مؤمن اين دو اسم را ورد خود سازد، عمرش دراز شود و در دل‏ها تصرّف كند و محبوب خلايق گردد.( خواصّ آيات قرآن كريم: 68)
«يا حيُّ يا قَيّوم» دو اسم از اسماء جلاله الهى است كه چون با هم گفته مى ‏شوند يك‏ ذكر حساب مى ‏شود.

«يا مَلِك»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد : هر شخص مؤمني اين اسم را نوزده مرتبه با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى‏ آن بخواند، از خلق بى ‏نياز گردد و در دنيا و آخرت مرفّه‏ الحال شود.( خواصّ آيات قرآن كريم: 69 )

«يا حَفيظ»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد : هر شخص مؤمني اسم «حَفيظ» را در روز جمعه بعد از نماز 999 ‏مرتبه، با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى آن بخواند، و با خطّ ريز بنويسد و آن را تعويذ ساخته بر بازو بندد، از وسوسه شيطان، شرّ سلطان، خيالات ‏فاسده و باطله و ضرر درّندگان و حيوانات موذى در امان بماند.( خواصّ آيات قرآن كريم: 71)

«يا باسط»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد: هر شخص مؤمن در وقت سحر با طهارت دست به سوى آسمان بردارد و ده ‏مرتبه با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى آن بگويد: «يا باسِط» و به ‏روى خود بمالد، هرگز محتاج نگردد و از غم فقر و نيازمندى رهايى يابد و از جايى كه گمان نداشته باشد نعمت به او رسد و روزى او فراوان شود.( خواصّ آيات قرآن كريم: 73 )

«يا فتاح»
امام رضا عليه السلام مي فرمايد: هر شخص مؤمن در روز جمعه بعد از نماز صبح، هفتاد مرتبه با نيّت خالص وتوجّه به خدا و معناى آن، دست بر سينه گذارد و بگويد: «يا فَتَّاح»، غفلت ‏از دل او خارج شود و خداوند متعال درِ دلِ او را به سوى عالم نور و معنى ‏مى ‏گشايد.( خواصّ آيات قرآن كريم: 77 )

«يا وَدُود»
از امام رضا عليه السلام روايت شده براي رفع اختلافات در زندگي و ايجاد همدلي و مهرباني ميان همسران هزار و يك مرتبه اين اسم‏ را بر مويز يا خوراكى ديگر با نيّت خالص و توجّه به خدا و معناى آن بخواند و مرد و زن هر دو از آن بخورند.( خواصّ آيات قرآن كريم: 77)

«يا قُدُّوس»
از امام رضا عليه السلام روايت شده: هر شخص مؤمن اوّل ظهر اين اسم را صد و هفتاد مرتبه با نيّت خالص و توجّه ‏به خدا و معناى آن بگويد، دل او نورانى شود و از وسوسه شيطان در امان باشد.( خواصّ آيات قرآن كريم: 82)

«يا سَلام»

از امام رضا عليه السلام روايت شده: هر شخص مؤمن صد و سى و يك مرتبه اسم «سَلام» را با نيّت خالص وتوجّه به خدا و معناى آن بر بيمار بخواند، آن مرض برطرف شود.
و نيز آن حضرت فرمودند: اگر شخص مؤمن اين اسم را بر نقره نقش كند و هميشه همراه خود نمايد به ‏شرطى كه با طهارت باشد، از شرّ شيطان حفظ گردد و بر دشمنان غلبه يابد و باايمان سالم از دنيا برود.( خواصّ آيات قرآن كريم: 82)/س

تروريسم خوب - تروريسم بد،تروريسم دولتي

از نگاه اسلام، تروريسم، امري منفور و مردود است؛ ولي از ديد مستكبران كه همه چيز را در نگاه ابزاري خويش مي بينند، تروريسم دو نوع است: خوب و بد؛ كه البته بدي و خوبي هم باز در قاموس فكري مستكبران با معيارهاي خوب و بد در نگرش خداباوران تفاوت دارد.

يكي از مضحك ترين اموري كه در دنياي كنوني مي توان ديد، وارونه كردن حقايق و واقعيت ها و اختلاط عناوين و اسامي است. به گونه اي كه يك هنجار زشت و پست را در ذيل عنواني نيك، مخفي داشته و حقايقي متعالي را تحت عنوان و اسمي نفرت انگيز، معرفي مي كنند. بديهي است كه در اين مكاره بازار، هر كه رسانۀ قوي تر و بيشتر در اختيار داشته باشد، در تخدير اذهان مردم و فريب دادن مخاطبانش موفق تر خواهد بود؛ تا بدانجا كه در موارد زيادي حتي دارندگان حقايق متعالي باورشان مي شود كه آن حقايق، در حقيقت امري منفي و مذموم است و از سوي ديگر اشخاص بسياري از جوامع داراي پيشينه ضعيف ارزشي و معرفتي، گمان مي برند چيزي كه به عنوان ارزش بدانها معرفي شده، واقعا ارزش و يك هنجار مثبت است. «تروريسم» و «تروريست» از همين دست امور منفي است كه در مصاديق روشن خود در غرب وجود داشته و دارد، ولي آنان اقدامات خود را ترور نام ننهاده و در طرف مقابل براي اقدامات درست دشمنان ومخالفان خود از تعبير تروريسم استفاده مي كنند و افراد و نيز دولت هاي مخالف خود را بدان مي شناسند.[۱]

لطفا براي ادامه، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!

چشم چراني،آثاروراهكار درمان

چشم چراني متاسفانه يكي از بيماري ها و عادت هاي ناپسندي است كه برخي از افراد جامعه به دلايل مختلف بدان دچار مي شوند. به منظور مبارزه با اين عادت ناپسند, اولا لازم است نسبت به مفهوم, آثار و عواقب و زمينه هاي بروز آن آگاهي بدست آورد و سپس از راهكارهاي عملي براي كنترل آن سود جست. در نوشته زير تقريبا تمامي آنچه شما در زمينه كنترل چشم و درمان چشم چراني بدان نياز داريد, آمده است كه اميد واريم مفيد باشد.

معناي چشم چراني: چشم چراني در مقابل غض بصر و چشم پوشي, به معناي نگاه خيره و شهوت آلود به نامحرم است كه با انگيزه لذت طلبي جنسي انجام مي شود. ما در روابط اجتماعي خود با ديگران چه جنس مخالف يا موافق به طور طبيعي با آنها ارتباط حضوري و كلامي داريم و به آنها نگاه مي كنيم, نگاهي كه به هيچ وجه در آن بحث تحريك شهوت و لذت جنسي مطرح نيست, اين نگاه ها داخل در مقوله چشم چراني نيستند, ولي نگاه هاي ادامه داري كه با انگيزه لذت جنسي انجام مي شود و به تحريك شدن غريزه و ميل جنسي مي انجامد, تحت عنوان چشم چراني تعريف مي شود.

لطفا براي مشاهده متن كامل، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!

گناهان كبيره

گناه چيست؟

 «گناه» عملي است كه با اراده و رضايت الهي در تضاد بوده ، با ايجاد نوعي “ تاريكي" معنوي در نفس انسان، آدمى را از خداي متعال كه "نور" آسمانها و زمين است، دور مى‏سازد و به عبارت ديگر، موجب بازماندن وى از كمال و قرب به خدا مى‏گردد.

تعيين اين كه چه چيزي گناه است و چه چيزي ثواب از طريق كتاب و سنت مقدور است، زيرا در بسياري از موارد، گناه بودن عملي قابل تشخيص عقلاني نيست و خداي متعال است كه اين موارد را به اقتضاي علم و حكمت مطلق خود، از طريق وحي و دين، براي بشر بيان نموده است.

لطفا براي مطالعه متن كامل، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!

هفت نكته اساسي در كلام رهبري(مدظله العالي) درباره هيئت هاي مذهبي

 
رهبر انقلاب(مدظله العالي) رهنمودهايي درباره هيآت مذهبي و مجالس عزاداري حضرت اباعبدالله‌الحسين (ع) ارائه فرموده اند كه بخش هاي مهم بيانات معظم له در ادامه از نظر خواهد گذشت:
 
۱)  هيئتي بودن به معناي نظم اداري نيست/هيئت برخاسته از اراده ديني مردم است
 
   اسم هيئت در آن تبادر عرفى، [به معنى‌‌] بى‌‌نظمى است؛ مي گويند فلانى هيئتى عمل مي كند، يعنى بى‌‌نظم عمل مي كند. خب، هيئتى بودن ـ كه به اصطلاح تعبيرى از بى‌‌نظم بودن است ـ به‌‌خاطر چيست؟ به‌‌خاطر اين است كه وقتى كسى وارد هيئت امام حسين(ع) مي شود، هيچ‌‌كس به او نمي گويد فلان جا بنشين، فلان جا ننشين؛ فلان جور بنشين، فلان جور ننشين؛ كِى بيا، كِى برو؛ كاملاً همه‌‌ تحرّكات، برخاسته‌‌ى از اراده‌‌ مردم و خواست خود مردم است كه آن هم ناشى از ايمان آنها است. اين چيز خيلى خوبى است، اين را بايد نگه داريد؛ يعنى ارتباط هيئت را به ايمان مردم و عشق مردم و جاذبه و گيرايى خود هيئت و خود اين كانون را براى دلهاى مردم بايد نگه داريد، اين را بايد حفظ كنيد، يعنى جورى نشود كه حالت ادارى و مانند اينها پيدا بكند.
 
۲) پايگاه هيئت، حسينيه و مسجد است
 
   به نظر من مراكز شماها حسينيّه‌‌ها است. شما مركز ادارى نمي خواهيد؛ حسينيّه، هيئت، مسجد، مراكز شما اين ها است. يعنى اگر آمديم ما اينجا را وابسته كرديم به يك اداره‌‌اى و يك ساختمانى و طبقه‌ اوّل و طبقه‌‌ دوّم و صندلى گردان و مانند اين ها، اين ديگر هيئت نمي شود؛ مي ترسم اشكال پيدا بكند، نمي گويم قطعاً هيئت نمي شود، امّا به نظرم مي رسد كه طبيعت كار هيئت اين است كه مردم با عشق و شور و اشك بيايند طرف مجلس امام حسين(ع)؛ اين است كه اثر مي كند؛ اين است كه از دلش اين انقلاب مي‌جوشد، يا لااقل مزرَع خوبى براى رشد فضائل انقلابى و معارف انقلابى مي شود.
 
۳) مداحان و گويندگان مراقب حرف هاي غلط باشند
 
   نكته‌‌اي كه خيلى مهم است، همين مسئله‌‌ تربيت نيروها يا حراست از نيروهاى گوينده و خواننده از خطاها و اشتباهات است، اين خيلى مهم است. واقعاً يكى از گرفتارى‌‌هاى ما اين است. حالا اسم مدّاح ها بد در رفته، مخصوص مدّاح ها نيست، مدّاح و غير مدّاح ندارد. از كسانى كه در اين ماجراى منبر رفتن و از عاشورا خواندن وارد بوده‌‌اند ـ اعم از مدّاح و منبرى و مانند اين ها ـ مواردى ديده شده كه حرف هاى نامناسبى از اينها صادر شده. يك وقت حالا من و شما نشسته‌‌ايم، يك حرف غلطى هم از دهان بنده مى‌‌آيد بيرون، چيزى نيست، [چون‌‌] دو نفر پهلو هم نشسته‌‌اند، مهم نيست؛ يك وقت نه، ما هزار نفر، ده هزار نفر، گاهى پنجاه هزار نفر مستمع داريم، گاهى اين جمعيّت تبديل مي شود به جمعيّت هاى ميليونى به‌‌خاطر انتشار؛ اينجا بايد محاسبه بشود كه تأثير يك حرف غلط و نامناسب بر روى ذهن مخاطب چيست. يك عدّه‌‌اى همان حرف غلط را قبول مي كنند و يك معرفت غلطى پيدا مي كنند؛ يك عدّه‌‌اى آن را استنكار مي كنند و اين استنكار موجب مي شود كه از اصل دين زده بشوند؛ بين كسانى و كسانى سرِ اين حرف اختلاف مى‌‌افتد؛ ببينيد، از چند جهت مجارى فساد به‌‌وجود مى‌‌آيد براى يك حرف غلطى كه يك نفر مي زند.
 
۴) به هر قيمتي نبايد مستمع را گرياند
 
   گاهى روضه‌‌خوان‌‌ها روضه‌‌هايى مي خواندند كه معلوم است خلاف است، امّا مي خواندند؛ براى اينكه حالا چهار نفر مستمع دلشان بسوزد و گريه كنند. مگر به هر قيمتى بايد اين كار را كرد؟ حادثه را بيان كنيد؛ با هنرمندى بيان كنند تا مردم دلشان شيفته بشود و منقلب بشود، نه اينكه خلاف بگويند. حالاها هم مي‌شنوم، منبرى يا مدّاح سر منبر خطاب به اميرالمؤمنين(ع) مي كند و مي گويد آقا هرچه دارى از امام حسين دارى! شما فكرش را بكنيد! اين چه حرفى است و اين چه مُهمل‌‌گويى‌‌اى است كه كسى اين‌‌جور درباره‌‌ اميرالمؤمنين(ع) حرف بزند؟ امام حسين(ع) هرچه دارد از اميرالمؤمنين(ع) دارد، امام حسين(ع) هرچه دارد از پيغمبر(ص) دارد؛ چرا نمي فهمند اين معانى و اين مسائل را؟ آن‌‌وقت ادّعا هم دارند، هرچه هم به دهن شان بيايد مي گويند؛ يعنى اينها را خيلى بايد به‌‌نظر من بزرگ بشمُريم.
 
۵) هيئت سكولار نداريم/ علاقمندي به امام حسين(ع) يعني علاقمندي به اسلام سياسي
 
   هيئت ها نمي توانند سكولار باشند؛ هيئت امام حسينِ(ع) سكولار ما نداريم! هركس علاقه‌‌مند به امام حسين(ع) است، يعنى علاقه‌‌مند به اسلام سياسى است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معناى اعتقاد به امام حسين(ع) اين است. اينكه آدم در يك مجلس روضه يا هيئت عزادارى مراقب باشد كه مبادا وارد مباحث اسلام سياسى بشود، اين غلط است. البتّه معناى اين حرف اين نيست كه هر حادثه‌‌ سياسى در كشور اتّفاق مى‌‌افتد، ما بايد حتماً در مجلس روضه آن را با يك گرايش خاصّى ـ حالا يا اين طرف، يا آن طرف ـ بيان كنيم و احياناً با يك چيزهايى هم همراه باشد؛ نه، امّا فكر انقلاب، فكر اسلام، خطّ مباركى كه امام (رضوان الله عليه) در اين مملكت ترسيم كردند و باقى گذاشتند، اينها بايستى در مجموعه‌‌ها و مانند اينها حضور داشته باشد.
 
۶) جوانان را در هيئت ها هدايت كنيد
 
  شايسته‌‌ترين مجموعه‌‌هايى كه مي توانند براى امام حسين(ع) عزادارى كنند، واقعاً همين مجاهدين فى‌‌سبيل‌‌الله‌‌اند، همين رزمندگانند، همين جوان ها هستند و شما اين را قدر بدانيد و اين را هدايت كنيد؛ هدايت كنيد. اين مي تواند يك چشمه‌‌ خورشيد و چشمه‌‌ نورى باشد براى اِشاعه در مغزها و در فكرها و در دل هاى مخاطبين كه بتواند اينها را از لحاظ معارف اسلامى و معارف دينى بالا ببرد.
 
۷) در محافل هيئت ها به قرآن و معارف قرآني اهتمام بورزيد  
 
   چقدر خوب است كه در محافل هيئت ها، به مسئله‌‌ قرآن ـ قرآن‌‌خوانى و معارف قرآنى ـ اهتمام ورزيده بشود؛ چقدر خوب است كه در اين نوحه‌‌خوانى‌‌ها، مضامين اسلامى، مضامين انقلابى، مضامين قرآنى گنجانده بشود؛  يك وقت هست كه سينه مي زنند و صد بار با تعبيرات مختلف مثلاً مي گويند «حسين واى»، خب اين يك كارى است امّا هيچ فايده‌‌اى ندارد و هيچ چيزى از «حسين واى» انسان نمي فهمد و ياد نمي گيرد. يك وقت هست كه شما در همين مطلبى كه [عزادار] تكرار مي كند و حرفى كه [با آن] سينه مي‌زند، با زبان نوحه و با زبان شعر، يك مسئله‌‌ روز، يك مسئله‌‌ انقلابى، يك مسئله‌‌ اسلامى، يك معرفت قرآنى را مي گنجانيد؛ او وقتى تكرار مي كند، در ذهن او ملكه مي شود؛ اين خيلى با ارزش است، كارى است كه هيچ‌‌كس ديگر غير از شما نمي تواند اين كار را بكند؛ يعنى هيچ رسانه‌‌اى واقعاً قادر نيست كه اين‌‌جور معارف الهى را با جسم و جان و فكر و روح و احساس و عقل و مانند اينها آميخته كند.

درس‌ها و عبرت‌هاي عاشورا در عرصه رفتار سياسي

چكيده
يكي از اساسي‌ترين ابعاد حادثه عاشورا، درس‌ها و عبرت‌هاي اين نهضت است. درس‌هاي عاشورا همواره بحثي زنده، حيات‌بخش و حركت‌آفرين است. هر چند اين رويداد در مكان و زمان محدودي به وقوع پيوست اما درس‌هاي آن ويژه زمان و مكان خاصي نيست. عدالت‌خواهي و ستم‌ستيزي، عزت، پاسداري از اسلام و ارزش‌هاي اسلامي، شهادت در راه خدا، جمع ميان سياست و معنويت، امر به معروف و نهي از منكر از جمله درس‌هاي مهم در عرصه رفتار سياسي رويداد عاشورا است. نويسنده پس از تبيين مسائل ياد شده و بيان نمونه‌هايي از آن در كلام و رفتار امام حسين(ع)، به بررسي عبرت‌هاي عاشورا مي‌پردازد. وي تحليل عوامل زمينه‌ساز حادثه عاشورا را مايه عبرت جامعه اسلامي و نظام ديني دانسته، مهم‌ترين آن‌ها را تحت عنوان دگرگوني ارزش‌ها و آرمان‌هاي حاكم بر جامعه نبوي و كوتاهي خواص از انجام رسالت خود، بازگو مي‌نمايد. جدايي مردم از اهل‌بيت(ع) و دنياگرايي خواص از جمله موضوعاتي است كه در اين بخش مورد توجه قرار گرفته است.

لطفا براي مشاهده متن كامل، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!

مروري بر زندگي سيدالساجدين امام سجاد(ع)

حضرت سجاد (ع)
پيام خون وشهادت
امام سجاد(ع) در دمشق
  حركت به سوي مدينه

صحيفه سجاديه 

حضرت سجاد(ع)
نام معصوم ششم علي ( ع ) است . وي فرزند حسين بن علي بن ابيطالب ( ع ) و ملقب به "سجاد" و "زين العابدين " مي باشد . امام سجاد در سال 38هجري در مدينه ولادت يافت . حضرت سجاد در واقعه جانگداز كربلا حضور داشت ولي به علت بيماري  و تب شديد از آن حادثه جان به سلامت برد ، زيرا جهاد از بيمار برداشته شده است و پدر بزرگوارش - با همه علاقه اي كه فرزندش به شركت در آن واقعه داشت - به او اجازه جنگ كردن نداد . مصلحت الهي اين بود كه آن رشته گسيخته نشود و امام سجاد وارث آن رسالت بزرگ ، يعني امامت و ولايت گردد . اين بيماري موقت چند روزي  بيش ادامه نيافت و پس از آن حضرت زين العابدين 35سال عمر كرد كه تمام آن مدت به مبارزه و خدمت به خلق و عبادت و مناجات با حق سپري شد . سن شريف حضرت سجاد ( ع ) را در روز دهم محرم سال 61هجري كه بنا به وصيت پدر و امر خدا و رسول خدا ( ص ) به امامت رسيد ، به اختلاف روايات در حدود 24 سال نوشته اند . مادر حضرت سجاد بنا بر مشهور "شهربانو" دختر يزدگرد ساساني بوده است . آنچه در حادثه كربلا بدان نياز بود ، بهره برداري از اين قيام و حماسه بي نظير و نشر پيام شهادت حسين ( ع ) بود ، كه حضرت سجاد ( ع ) در ضمن اسارت با عمه اش زينب ( ع ) آن را با شجاعت و شهامت و قدرت بي نظير در جهان آن رو فرياد كردند . فريادي كه طنين آن قرنهاست باقي مانده و - براي هميشه - جاودان خواهد ماند . واقعه كربلا با همه ابعاد عظيم و بي مانندش پر از شور حماسي و وفا و صفا و ايمان خالص در عصر روز عاشورا ظاهرا به پايان آمد ، اما مأموريت حضرت سجاد ( ع ) و زينب كبري ( س ) از آن زمان آغاز شد . اهل بيت اسير را از قتلگاه عشق و راهيان به سوي  "الله " و از كنار نعشهاي پاره پاره به خون خفته جدا كردند . حضرت سجاد ( ع ) را در حال بيماري بر شتري بي هودج سوار كردند و دو پاي  حضرتش را از زير شكم آن حيوان به زنجير بستند .

لطفا براي مشاهده متن كامل روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!

تاثيرنقش فرهنگ ايثار وشهادت برارتقاء معنوي بسيجيان

مقدمه

آنچه باعث بقاي اسلام و نظام اسلامي است فرهنگ ايثار و شهادت است و اين فرهنگ برگرفته از فرهنگ عاشورا بوده كه ما بايد به آن توجه ويژه اي داشته باشيم. توجه به فرهنگ ايثار و شهادت راز بيمه شدن كشور در برابر دشمنان است. جامعه امروز نيازمند گسترش فرهنگ ايثار و شهادت است كه در اين زمينه همه دست اندركاران وظيفه مهمي را بر عهده دارند. دوران هشت ساله دفاع مقدس مشعلي است كه هميشه فروزان است و نيازهاي فكري و معنوي نسل فعلي و نسل هاي بعدي را تأمين مي كند. و نيازمند معرفي رشادت هاي رزمندگان در طول هشت سال دفاع مقدس به نسل سوم انقلاب است. تفاوت دفاع مقدس ما با بقيه جنگ ها در روحيه معنويت و ايثار و فداكاري رزمندگان بوده است كه اين روحيه در هيچ جنگي در دنيا ديده نشده است. رزمندگان ما خلأ تسليحاتي خود را با معنويت پر مي كردند و اگر لطف خدا و عنايت ائمه اطهار عليهم السلام نبود ما پيروز نمي شديم. واقعيت اين است كه دفاع مقدس از مهم ترين جلوه هاي نقش آفريني معنوي رزمندگان اسلام مي باشد. واقعيت و گرايش رويدادهاي واقعي به سمت ارزش هاي مقدس معنوي مهم ترين رويكردي است كه در دوران دفاع مقدس شكل گرفت. ره آوردي كه اعجاز خود را در 8 سال دفاع مقدس نشان داد و اين دوره تاريخي را تحت پوشش قرار داد حضور رزمندگان و ايثارگراني بود كه بدون هيچ چشم داشتي در مناطق جنگي حاضر مي شدند و سرچشمه همه اين رشادت ها معنويت بوده است. اشتياق و شور رزمندگان براي حضور در جبهه ها وصف ناشدني بود و معنويت آنها باعث تحمل سخت ترين و مشكل ترين وضعيت ها مي شد. بنابراين، ميراث انقلاب ما معنويتي بود كه در دوران دفاع مقدس جامعه را فرا گرفت. از بارزترين جلوه هاي رهبري و نقش معنوي حضرت امام خميني رحمه الله و تأثير شگرف آن بر روحيه ملت و رزمندگان اسلام، هدايت و رهبري ايشان در هشت سال حماسه دفاع مقدس است و اطاعت از فرماندهي از بديهي ترين ويژگي ها و آشناترين شاخصه هاي رزمندگان اسلام است.

در اين مقاله بر فرصت ها و ظرفيت هاي فرهنگ ايثار و شهادت كه برگرفته از ارزش هاي به دست آمده در دوران دفاع مقدس مي باشد و آن هم در بستر معنويت شكل گرفته، تأكيد مي شود. در ادامه همچنين معنويت و تأثير آن در فرهنگ ايثار و شهادت؛ رابطه معنويت و دفاع و جهاد در قرآن؛ نقش كاربردي معنويت؛ فرهنگ ايثار و شهادت و مهندسي آن؛ و... مورد بحث قرار مي گيرد.

لطفا براي مشاهده ادامه مقاله ، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!

عدالت و اميرالمؤمنين علي(ع)

يكي از محورهاي عميق اصلاحات در فرهنگ اسلامي و سيره علوي(ع)، موضوع عدالت اجتماعي است. عدالت از اركان سعادت انسان‌هاست. در ساير عدالت، روابط اجتماعي و سياسي برقرار و پايدار خواهد ماند. يكي از محورهاي اصلي اصلاحات در سيره آن بزرگوار تأكيد بر اجراي عدالت بود و عدالت‌خواهي آن بزرگوار، موجب شهادت آن حضرت شد. دوستداران آن امام مظلوم بايد هرچه بهتر و بيشتر در جهت شناخت عدالت و تحقق عدالت تلاش كنند و پيروان و شيعيان راستيني براي او باشند كه پيامبر(ص) فرمود: علي و شيعته هم الفائزون1. آري علي و پيروان واقعي آن حضرت،‌ پيروز واقعي‌اند. اكنون با توجه به اين موضوع مهم نگاهي داريم به مفهوم عدالت و راه‌هاي گسترش و تحقق آن در جامعه اسلامي و كشور عزيزمان، ‌باشد تا چراغ راهنمايي باشد براي همه عدالتخواهان و شيفتگان امام و عدالت انشاءالله.
مفهوم عدل، عدالت، قسط، حق، آزادي در طول تاريخ از مفاهيم بسيار عميق و گسترده و داراي تعاريف گوناگون و تعابير فراواني نزد انديشمندان، محققان، فيلسوفان و صاحبنظران بوده است. در فرهنگ اسلامي و ميراث گرانسنگ علوي(ع) عدالت در دو حوزه ديده مي‌شود:
الف- حوزه تكوين و نظام خلقت يا عدل در خلقت
ب- حوزه تشريع و قانون‌گذاري

لطفا براي مشاهده متن كامل، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!

زندگينامه سيد وسالار شهيدان امام حسين(ع)

دومين فرزند برومند حضرت علي و(1) در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت فاطمه ، كه درود خدا بر ايشان باد، در خانه وحي و ولايت چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پيامبر گرامي اسلام (ص ) رسيد، به خانه حضرت علي (ع ) و فاطمه را فرمود تا كودكش را بياورد. اسما او را در پارچه اي سپيد (2) (س ) آمد و اسما پيچيد و خدمت رسول اكرم (ص ) برد، آن گرامي به گوش راست او اذان و به گوش چپ (3) او اقامه گفت . به روزهاي اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش ، امين وحي الهي ، جبرئيل ، فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد اي رسول خدا، اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون (شبير) چون علي براي تو بسان هارون (5) كه به عربي (حسين ) خوانده مي شود نام بگذار. (4)براي موسي بن عمران است ، جز آن كه تو خاتم پيغمبران هستي .

و به اين ترتيب نام پرعظمت "حسين " از جانب پروردگار، براي دومين فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد. به روز هفتم ولادتش ، فاطمه زهرا كه سلام خداوند بر او باد، گوسفندي را براي كشت ، و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موي سر او (6) فرزندش به عنوان عقيقه (7) نقره صدقه داد.

حسين (ع ) و پيامبر (ص )

از ولادت حسين بن علي (ع ) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص ) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفي كه پيامبر راستين اسلام (ص ) درباره حسين (ع ) ابراز مي داشت ، به بزرگواري و مقام شامخ پيشواي سوم آگاه شدند. سلمان فارسي مي گويد: ديدم كه رسول خدا (ص ) حسين (ع ) را بر زانوي خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگواراني ، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستي ، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاي خدايي كه نه نفرند و خاتم ايشان ، (8) قائم ايشان (امام زمان "عج ") مي باشد.

انس بن مالك روايت مي كند: وقتي از پيامبر پرسيدند كدام يك از اهل بيت خود را بيشتر دوست مي داري ، فرمود:

بارها رسول گرامي حسن (ع ) و حسين (ع ) را به سينه مي فشرد و (9) حسن و حسين را، (10) آنان را مي بوييد و مي بوسيد. ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است ، در عين حال اعتراف مي كند كه : "رسول اكرم را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاي خويش نشانده بود و به سوي ما مي آمد، وقتي به ما رسيد فرمود هر كس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست (11) داشته ، و هر كه با آنان دشمني ورزد با من دشمني نموده است .

عالي ترين ، صميمي ترين و گوياترين رابطه معنوي و ملكوتي بين پيامبر و حسين را مي توان در اين جمله رسول گرامي اسلام (ص ) خواند كه فرمود: "حسين از من و من از (12) حسينم

حسين (ع ) با پدر

شش سال از عمرش با پيامبر بزرگوار سپري شد، و آن گاه كه رسول خدا (ص ) چشم ازجهان فروبست و به لقاي پروردگار شتافت ، مدت سي سال با پدر زيست . پدري كه جز به انصاف حكم نكرد، و جز به طهارت و بندگي نگذرانيد، جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت . پدري كه در زمان حكومتش لحظه اي او را آرام نگذاشتند،همچنان كه به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند. در تمام اين مدت ، با دل و جان از اوامر پدر اطاعت مي كرد، و در چند سالي كه حضرت علي (ع ) متصدي خلافت ظاهري شد، حضرت حسين (ع ) در راه پيشبرد اهداف اسلامي ، مانند يك سرباز فداكار همچون برادر بزرگوارش مي كوشيد، و در جنگهاي "جمل "، "صفين " و "نهروان " شركت و به اين ترتيب ، از پدرش اميرالمؤمنين (ع ) و دين خدا حمايت كرد و (13) داشت . حتي گاهي در حضور جمعيت به غاصبين خلافت اعتراض مي كرد.

در زمان حكومت عمر، امام حسين (ع ) وارد مسجد شد، خليفه دوم را بر منبر رسول الله (ص ) مشاهده كرد كه سخن مي گفت . بلادرنگ از منبر بالا رفت و فرياد زد: "از منبر (14) پدرم فرود آي ....

براي مشاهده متن كامل، روي ادامه مطلب كليك كنيد!!!!